Spis treści
Konstytucja Królestwa Polskiego 1815 r., podpisana 27 listopada 1815 r. przez cara Aleksandra I, nadana Królestwu Polskiemu 24 grudnia 1815 r. Opierała się przede wszystkim na zasadach prawnych opracowanych w Konstytucji Księstwa Warszawskiego z 1807 r.
Według tej konstytucji Królestwo Polskie było monarchią połączoną unią personalną z Rosją. Król posiadał władzę wykonawczą , kompetencje ustawodawcze, udzielała również sankcji wykonawczych uchwałom sejmowym.
Władza wykonawcza należała do Rady Administracyjnej stanowiącej część Rady Stanu Królestwa Polskiego. Organem władzy wykonawczej o niewielkich kompetencjach był dwuizbowy Sejm Królestwa Polskiego pozbawiony funkcji kontrolnych.
Kraj podzielono na osiem województw, a każde miasto posiadało urząd municypalny z prezydentem lub burmistrzem na czele. Główne decyzje związane m.in. z polityką zagraniczną, wypowiadaniem wojen, zawieraniem umów międzynarodowych, zarządzaniem dochodami państwa oraz zatwierdzaniem budżetu należały jednak do króla.
Konstytucja zapewniała swobody i prawa obywatelskie uwzględniając jednak w niektórych kwestiach cenzus majątkowy społeczeństwa. Określono ją jedną z najbardziej liberalnych ustaw zasadniczych w ówczesnej Europie, dlatego nie zawsze była respektowana przez króla Rosji sprawującego równocześnie władzę absolutną.
Władza wykonawcza dążąca do ograniczenia swobód obywatelskich oraz uprawnień sejmu przyczyniła się do powstania wielu konfliktów, a w efekcie do wybuchu powstania listopadowego 1830 - 1831 i zastąpienia konstytucji Statutem Organicznym dla Królestwa Polskiego (1832).
Informujemy, iż zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt. 1 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz. U. 2006 r. Nr 90 poz. 631), dalsze rozpowszechnianie artykułów i porad prawnych publikowanych w niniejszym serwisie jest zabronione.